Na een vlot “tot ziens” en “morgen thuis”
Begon ik iets te laat naar vanavond te vertrekken
Mijn voet nog verder laten zakken
Om door hoge snelheid tijd te rekken

Vanavond was, zoals altijd
Mijn pleziertje met mijn vrienden
Niet van al te groot belang…
Tenminste niet zoals ik dacht

--

Ik weet nog hoe de kranten schreven
Van mijn onbedachtzaamheid
Het toeval dat me tegenzat
Mijn vervoer en bezigheid

Een zaal bomvol van emotie
Vrienden die geen toekomst zagen
En spraken van de werkelijkheid
En hoe onwerkelijkheid die was

--

Die dagen maanden die er volgden
Die tergend langzaam jaren werden
Dwingen inzicht in het feit
Dat tijd ongeremd één kant op gaat

Het spijt mij vrienden en familie
Zoals het jullie is vergaan
Was ik vanavond thuis gebleven
Dan was ik niet gegaan

© G.J. Sterenborg (16-08-2004)