op het moment dat ik het hoorde
kon ik me niet meer beheersen
dat jij het was
die dat moest meemaken
je vader me belde
klonk hij zo raar
toen hij mij zij dat je niet meekon
omdat je in het ziekenhuis lag
voor opservatie
ik heb die avond
de controle over mij echt even verloren
ik kon me niet meer bedwingen
en mijn tranen bleven maar tromen
al die gedachten flisten door mijn hoofd
hoe het ook kon gebeurd zijn
nu heb je nog altijd
heel veel pijn in je hoofd
(keppe ik zie je echt zo graag!!ik vind het zo erg voor je,dat je nu bijna niets meer kunt doen behalve in je bed liggen:'()