...Vannacht was het weer zover,
het was een uur of vier...
Mijn ogen zaten stijfjes dicht,
ik was me nergens wat van bewust.
Een nachtmerrie gooit alles overhoop,
had JIJ me nu waar wakker gekust.
Aan de telefoon was ik niet zo lief,
dat doet me nu veel zeer.
In mijn dromen nam je wraak,
mijn hart werd getroffen door een speer.
Je ging er met een ander vandoor,
iemand onbekend.
Ik stond genageld aan het kruis,
mijn voeten in het cement.
Ik kon mijn oren niet geloven,
het was zo onverwacht.
Je hield van mij, 4 EVER toch?
Wie had dat gedacht?
Ik werd wakker, volledig bezweet,
een enkele traan over mijn wang.
Het kan niet waar zijn, dat is het toch niet?
Ik ben een beetje bang.
Het spijt me zo, het spijt me echt.
Ik zal het nooit meer doen.
IK HOU VAN JE, MET HEEL MIJN HART!!!
Bezegeld met een zoen.
Gelukkig zie ik je vanavond weer,
lig ik lekker tegen je aan.
Dan wordt ik pas weer echt wakker,
dan is het met de nachtmerrie gedaan.
Je was zo lief vanmorgen vroeg,
toen ik dit allemaal tegen je zei.
"Natuurlijk blijf ik bij je", was je antwoord,
"Jij bent en blijft voor altijd van mij!!!"