Buiten - kunst
De maïsvelden zwijgen in de avondnevel.
Het zand knerpt onder mijn tenen, ik voel
het lauwe water langs mijn lichaam sijpelen.
Naakt en onschuldig,
draai ik mijn voet door de stromingen,
dans ik met de likkende vlammen,
geef ik mijn heupen aan de djembees.
Ochtenddauw kietelt zacht mijn benen,
ontspannen adem ik de sferen in.
Het metafoor is krachtig sterk en creëert
een rust van onmeetbare schoonheid.
Reacties op dit gedicht
| Amyst Nuka: | Zaterdag, april 15, 2006 23:48 |
| Heerlijk xx Amyst |
|
| bent: | Vrijdag, augustus 20, 2004 12:57 |
| Leuk Marije, lekker in je velletje? x |
|
| Fernando: | Vrijdag, augustus 20, 2004 00:08 |
| Leuk sensueel gedaan Marije | |
| Jacobs Ivan: | Donderdag, augustus 19, 2004 21:25 |
| PRACHTIG ik heb genoten van je gedicht ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: marije kooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||