Pas hoorde ik waar die moeheid vandaan komt,
Maar gooide het naast me op de grond.
Ik probeerde het te vergeten,
want ik wou dit niet weten.

Dus ging ik geloven in mijn dromen,
zodat de pijn niet bij me kon komen.
Plotseling werd ik uit die droom gerukt,
met m'n neus op de feiten gedrukt.

Ik moest het nu maar eens gaan zien,
maar dit is niet wat ik verdien!
Ik ben nog veel te jong om ziek te zijn!
Ik wil helemaal niet leven met pijn!

Waarom is dit niet aan me voorbij gegaan?
Ik kan dit echt niet aan...
Laat me uit deze nachtmerrie ontwaken,
Zeg dat de fibro mij niet kan raken.

Hou me vast, probeer mijn pijn te verzachten.
Laat die angst verdwijnen uit mijn gedachten.
Vertel me dat dit één grote leugen is,
want het is die onwetendheid die ik nu zo mis...