ontmoeting
passeren gouden namen
zwalkend nog de kamer door
vergeten vuur te branden
in de haard van onze handen
de houten aanblik stottert
kijkt angstig om zich heen
heeft even niets gehoord
die nacht ons laatste woord
deze morgenstond verbleekt
wast haar handen weer in onschuld
wie vergat zichzelf te vragen
hoe liefde verder kunnen dragen
deuren vallend, huilen dicht
verloren ogen, zwart papier
ik heb gevraagd om een bericht
-blijf misschien wat langer hier-
zwalkend nog de kamer door
vergeten vuur te branden
in de haard van onze handen
de houten aanblik stottert
kijkt angstig om zich heen
heeft even niets gehoord
die nacht ons laatste woord
deze morgenstond verbleekt
wast haar handen weer in onschuld
wie vergat zichzelf te vragen
hoe liefde verder kunnen dragen
deuren vallend, huilen dicht
verloren ogen, zwart papier
ik heb gevraagd om een bericht
-blijf misschien wat langer hier-
Over dit gedicht
| Auteur: G. de Zwager | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||