Ik ben triest.
Ik ben triest.
Ik weet niet waarom.
De tranen staan
achter mijn ogen klaar
om aan hun duikelvlucht
te beginnen. Maar ik
weet niet waarom
ik zo triest ben.
Het gevoel zit
gewoon in en op mij,
rondom mij een ironisch
vreugdedansje te maken.
Dat is het.
Ik ben triest.
Gewoon.
Reacties op dit gedicht
| Raira: | Maandag, augustus 23, 2004 23:07 |
| die gevoelens overvallen vaak zomaar, soms niet eens wetende waar het vandaan komt heel herkenbaar erg mooi verwoord liefs raira |
|
| miranda klopman: | Maandag, augustus 23, 2004 20:07 |
| jaH dat gevoel heb ik ook elke dag......kop op! en als je erover wilt praten mag je me mailen of toevoegen op msn |
|
| *Femmy*: | Maandag, augustus 23, 2004 20:03 |
| heey meis kom op !! kus mij |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||