Vuur
Vlammen likten aan haar huid
Blaren zwelden op
Haar gil door het vuur
Door de hitte verzwolgen
Ontsnappen was niet mogelijk
Door paniek overwonnen
Stikkend in de gassen
Geen uitweg meer
De pijn die door haar heentrok
Littekens die niet verdwijnen
Het vuur dat haar omringde
Over haar wang liep een traan
De laatste traan die ze ooit zou laten vallen
Die drupte op de hete grond
En daar voor altijd een vlek achter liet
Terwijl zij voor eeuwig verdwenen was…
Reacties op dit gedicht
| cindyketjeuh: | Dinsdag, augustus 24, 2004 20:14 |
| heykes meid, ik heb traantjes in de ogen. wat kan je dit allemaal zo levensecht beschrijven. echt prachtig hoe je dat doet. ik heb er effe geen woorden voor. ksujes cindyketjeuh -xxx- |
|
| Wicked Soul: | Dinsdag, augustus 24, 2004 15:14 |
| Ook aan deze kant van het schermpje een diepe stilte. Prachtig neergezet. |
|
| Melodramatically: | Dinsdag, augustus 24, 2004 13:52 |
| ..stilte.. Geweldig.. Geweldige schrijfster! Veel liefs, Melodramatically PS, bedankt voor je reactie! Het heeft me erg geholpen! |
|
