Als het licht weg is
Vrienden om me heen
spelend met het licht
van de ochtend en daarna,
ze maken me aan het lachen.
Licht van geest en blij van hart
zing ik samen met ze mee
op de tonen van geluk.
Maar als het licht weg is,
de vrienden naar huis en ik alleen,
zittend op een stoel of
staand naast een raam,
dan ben ik droef.
Ja, ik ben droef.
Zo droef
zo triest
zo neerslachtig
zo verdrietig
zo huilend
zo alleen
Droef ben ik alleen.
Zo in mijn eentje
met niemand erbij.
Een traan valt eenzaam.
Maar het is niet triest.
Straks zal hij gezelschap hebben.
Nu ben ik genoeg.
Reacties op dit gedicht
| arie.v.d.zalm: | Dinsdag, augustus 24, 2004 08:02 |
| Zo'n droevig gedicht. Maar fijn opgeschreven. moin moin Arie |
|
| Hermans Dirk: | Dinsdag, augustus 24, 2004 07:11 |
| eens zal het licht terug zijn een gedicht vol eenzaamheid en verdriet goed verwoordt sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||