Zwart
De kleur van m'n leven
vergrijsd tot zwart en wit,
grijstinten overheersen,
het rood verloor zijn pit.
Droeve dagen volgen
op veel te lange nachten,
mijn ogen verlangen terug,
naar hoe ze vroeger lachtten.
Mijn arm heeft zich erbij neergelegd
- hij zal nooit meer heel zijn -
van binnen heerst het zwart,
en overheerst de pijn.
De donkerte juicht opnieuw,
want de kleur van m'n leven,
heeft hem erkend als heerser,
en de strijd opgegeven.
vergrijsd tot zwart en wit,
grijstinten overheersen,
het rood verloor zijn pit.
Droeve dagen volgen
op veel te lange nachten,
mijn ogen verlangen terug,
naar hoe ze vroeger lachtten.
Mijn arm heeft zich erbij neergelegd
- hij zal nooit meer heel zijn -
van binnen heerst het zwart,
en overheerst de pijn.
De donkerte juicht opnieuw,
want de kleur van m'n leven,
heeft hem erkend als heerser,
en de strijd opgegeven.
Reacties op dit gedicht
| druppeltje: | Woensdag, augustus 25, 2004 09:59 |
| mooi verwoord meissie, maar je weet ooit krijgen de kleurtjes weer de macht over al dat zwart knufie drup |
|
| Hermans Dirk: | Dinsdag, augustus 24, 2004 22:40 |
| mooi verwoordt zoveel verdriet ik hoop dat jou verdriet snel voorbij is |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cathje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||