Rakker
RAKKER
Een hond, niet te groot en niet te klein,
het moest wel een pekineesje zijn.
Als puppy, kwam hij bij ons aan
kon amper op zijn pootjes staan.
Je kon nauwelijks zien, wat de voorkant was
maar wij waren met hem in onze sas.
Met zijn platte neus en grote staart,
werd hij voor ons heel wat waard.
15 jaar, is hij bij ons gebleven
heeft ons veel liefde en trouw gegeven.
Was ik verdrietig, of was ik blij,
hij troostte en deelde de vreugde met mij.
Kwam ik binnen in een leeg huis,
dan was er altijd iemand thuis.
Hij rende achter zijn piepbeesten aan,
en bleef dan afwachtend voor de koelkast staan.
Hij wist precies hoe laat het was,
voor een wandeling en een plas.
Hij gaf je blindelings een poot
en kroop dan stiekem op je schoot.
Zijn harde snurken, namen wij voor lief,
al leek het soms een stoomlocomotief.
Ik heb nog steeds zijn foto hangen,
want geen andere hond, kan hem vervangen.
Een hond, niet te groot en niet te klein,
het moest wel een pekineesje zijn.
Als puppy, kwam hij bij ons aan
kon amper op zijn pootjes staan.
Je kon nauwelijks zien, wat de voorkant was
maar wij waren met hem in onze sas.
Met zijn platte neus en grote staart,
werd hij voor ons heel wat waard.
15 jaar, is hij bij ons gebleven
heeft ons veel liefde en trouw gegeven.
Was ik verdrietig, of was ik blij,
hij troostte en deelde de vreugde met mij.
Kwam ik binnen in een leeg huis,
dan was er altijd iemand thuis.
Hij rende achter zijn piepbeesten aan,
en bleef dan afwachtend voor de koelkast staan.
Hij wist precies hoe laat het was,
voor een wandeling en een plas.
Hij gaf je blindelings een poot
en kroop dan stiekem op je schoot.
Zijn harde snurken, namen wij voor lief,
al leek het soms een stoomlocomotief.
Ik heb nog steeds zijn foto hangen,
want geen andere hond, kan hem vervangen.
Reacties op dit gedicht
| vangheluwe linda: | Woensdag, oktober 03, 2001 15:37 |
| mooi gedicht alhoewel het nu pijn doet,mischien later lees ik het nog eens bedankt voor je steun liefs linda | |
| manuella smit: | Dinsdag, september 11, 2001 16:26 |
| ja ik zou mijn rakker ook niet kwijt willen voor geen goed..bedankt voor die lieve reactie die je bij mijn moeder els verheyen hebt neergezet.. | |
| laura winkens: | Vrijdag, juli 20, 2001 21:04 |
| Iemand die zijn gevoelens voor dieren zo kan verwoorden, wat dan niet voor "mensen". Laura. | |
| renate: | Vrijdag, juli 13, 2001 21:12 |
| hallo doortje mooi gedicht dank je wel ik heb ook nog twee andere gedichten dat zijn je bent niet dood en waarom nou jij die gaat over mijn oom die pas weg is moet je die maar eens lezen xxxxx renate | |
Over dit gedicht
| Auteur: Huting |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||