onbereikbaar
Onbereikbaar
De angst om me zelf
Te kennen is zo groot
De weg dat ik wil gaan is zo ver weg
Zo moeilijk te vinden
De traan dat ik verborgen hou
Die doet pijn en brand
Wat ik zou willen zijn
Kan ik niet zijn
Wat ik voel weet ik niet
Wat ik weet betwijfel ik
Wie ik ben weet ik ook niet meer
Wat ik wil is zo veel
Maar is moeilijk te krijgen
Wat ik denk doet er niet toe
Wat ik doe is zinloos
Wat ik zeg word vergeten
En dat gevecht
Tussen goed en slecht
Is zo zwaar en vermoeiend
Waar ik van droom;
Te liggen in de armen van liefde
En rusten op de schoot van begrip
De angst om me zelf
Te kennen is zo groot
De weg dat ik wil gaan is zo ver weg
Zo moeilijk te vinden
De traan dat ik verborgen hou
Die doet pijn en brand
Wat ik zou willen zijn
Kan ik niet zijn
Wat ik voel weet ik niet
Wat ik weet betwijfel ik
Wie ik ben weet ik ook niet meer
Wat ik wil is zo veel
Maar is moeilijk te krijgen
Wat ik denk doet er niet toe
Wat ik doe is zinloos
Wat ik zeg word vergeten
En dat gevecht
Tussen goed en slecht
Is zo zwaar en vermoeiend
Waar ik van droom;
Te liggen in de armen van liefde
En rusten op de schoot van begrip
Reacties op dit gedicht
| jij: | Zaterdag, augustus 28, 2004 15:02 |
| Kom eerst jezelf onderogen.. Accepteer wie je bent.. en wat je op dit moment voeld.. Je zult zien dat je dan vanzelf op de schoot van begrip zult landen.. en langzaam komt te liggen in de armen van liefde.. KuSs |
|
| Mara: | Donderdag, augustus 26, 2004 15:50 |
| Wentel je weg op de Here en hij zal het maken! Hij zal je troosten. Maak Hem de wensen van je hart bekend. Wat je denkt, doet en zegt is waardevol want jij bent waardevol! Hij heeft het kwade overwonnen. "Kom bij Mij" zegt de Here "Ik zal je rust en Liefde geven". Liefs |
|
| valerie bardyn: | Woensdag, augustus 25, 2004 16:34 |
| *slik* zo mooi, zo herkenbaar... lichte huivering langs m'n rug :) (k) angel |
|
| Rebra: | Woensdag, augustus 25, 2004 14:23 |
| Wat een dubbel gevoel voor je! Maar je moet toch de rest van je leven met jezelf door, Mensen komen en gaan maar jij blijft bestaan! Probeer toch het dichtst bij jezelf te blijven staan, daat zul je uiteindelijk het meest aan hebben! Is altijd makkelijk gezegd van iemand die niet in die situatie zit hoor, heel veel sterkte! Liefs Renske |
|
| arie.v.d.zalm: | Woensdag, augustus 25, 2004 08:04 |
| Heel mooi gedicht,mooi neer gezet. moin moin Arie |
|
| LadyDestiny: | Woensdag, augustus 25, 2004 03:06 |
| zo herkenbaar.. heel mooi verwoord.. | |
| Diablo: | Woensdag, augustus 25, 2004 01:32 |
| De moeilijke dialoog tussen goed en slecht...knap verwoord. | |
| Raira: | Woensdag, augustus 25, 2004 00:34 |
| tsja, onzekerheid en verschil tussen verstand en gevoel geeft behoorlijk verwarring maar probeer toch zoveel mogelijk jezelf te zijn! liefs Raira |
|
| susy: | Woensdag, augustus 25, 2004 00:16 |
| een heel mooi gedicht erg herkenbaar voor mij. slaap lekker alvast | |
Over dit gedicht
| Auteur: krullie | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||