Ik kan het niet meer, het wordt me teveel,
de angst, blijdschap, spanning en verdriet,
het gaat te snel op en neer,
het is mijn hele leven, waar ik mee speel

word er gek van, kan mijn leven niet meer leven,
waar ik eergister euforisch was,
kan ik nu niet meer eten, voor mijn kind zorgen,
zit enkel maar te beven

ze weet het, ze weet het niet,
hij wil niet meer, hij wil nog wel,
compleet gestoord word ik ervan,
en dat is iets waar ik niets mee opschiet

het is zo moeilijk, door deze achtbaan te gaan,
weet wat het best voor me is,
en ook voor jou,
kon ik mijn verlangen toch maar weerstaan

nu haat ik mezelf, omdat ik mijn kind alleen laat spelen,
mama zit als verlamd op de bank,
vol zenuwen, alleen maar door een belletje,
loopt mijn kind zich nu te vervelen

ik trek het niet meer,
laat me gaan alsjeblieft,
ik wil niet meer,
ik kan het niet........
laat me gaan, alsjeblieft...