Wat het beste bij hem paste, het hoongelach: do-re-mi-fa-sol-la-ti-do

in koor in canon luid het lied, zijn oor-zijn oor

Zijn oog, gepattenteerd, met copyright symbool, cirkel om de C

de moed zakt in zijn Nikes, het zingt-het zingt

Alsof er ergens een stofzuiger klinkt, die springt in duizend zoemende

stofdeeltjes die pluizig trekken in grote bochten

Alsof hij er even een van is en waait in nood, van huis naar huis

blijft plakken aan een hondenvacht of negen

Zij ziet hem in zijn eenvoud, nederig, kust hij haar voeten vol

de blaasjes die zijn ingedroogd de zijne; hij heeft lief

Dus nooit meer ontevreden geluiden die het geruis ontstijgen

filantropische vlieg, zoemt naar het licht dat dooft