Geen avond te bekennen
~~~
terwijl de laatste zonnestraal
zich langzaam uit de voeten maakt
wandel ik op mijn gemak terug
naar die lang vervlogen zomer
naar die knusse plek
verborgen tussen het groen
waar de dag zo lang leek
dat je de avond moest zoeken
waar je met vuur kon spelen
zonder bang te zijn
dat het gedoofd werd
door een naderende herfst
waar we konden zwijgen in een taal
die we beiden verstonden
en de laatste lichtpunten
direct werden vervangen door nieuwe
terwijl de laatste zonnestraal
zich langzaam uit de voeten maakt
waan ik me in de zomer
van het eeuwigdurende verleden
~~~
Reacties op dit gedicht
| arie.v.d.zalm: | Vrijdag, augustus 27, 2004 08:34 |
| Heel mooi gedichtje,echt mooi. moin moin Arie |
|
| sunset: | Vrijdag, augustus 27, 2004 08:12 |
| Je wilt soms inderdaad altijd in 'jouw zomer' verblijven. Mooi. Liefs / sunset |
|
| Diablo: | Vrijdag, augustus 27, 2004 01:17 |
| Nothing beats a nostalgic summer. mooi | |
| Rep: | Vrijdag, augustus 27, 2004 01:00 |
| het verleden maakt je toekomst, maar heeft geen vat op wat gebeuren gaat... jouw woorden laten voor even de zon weer stralen... Liefs |
|
| Raira: | Vrijdag, augustus 27, 2004 00:50 |
| sti en met bewondering gelezen echt heel erg mooi liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nina Laverona | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||