Een brug te ver
EEN BRUG TE VER.
Als verstart stond zij daar, op die brug
met alleen de reling tegen haar rug.
Met ver onder haar de stromende rivier,
vertwijfelt over haar aanwezigheid hier.
De lucht was hemels blauw,
het kolkende water was asgrauw.
Op de brug regeerde het verkeer,
daar reed het volle leven heen en weer.
Niets meer had zij om nog om te geven,
zij zag de zin niet meer van `t leven.
Hoe hard zij er ook tegen knokte,
het was het water dat haar lokte.
Zonder jouw wil ik niet leven
Toen nam zij afscheid van het leven,
maar ongemerkt was het maar voor even.
Zij viel niet in `t water, maar in `t zand.
Ze was in het ruim van een zandschip beland.
Een zandschip met een jonge vrijgezelle schipper.
Die dacht, wat valt daar nu in mijn klipper.
Hij rende, door angstgevoelens overmand,
naar het meisje in het rulle zand.
Verbijsterd keek hij haar aan.
Zij was zojuist gaan staan.
De schipper nam haar hand
en trok haar uit het zand.
In de stuurhut kwam zij op verhaal
De schipper was heel joviaal.
Plots kreeg`t leven voor haar weer zin,
zij zag opeens een nieuw begin.
Zij is aan boord gebleven,
om met de schipper verder te leven.
De schipper liet een dankwoord schallen
Voor zijn bruid, die uit de hemel was gevallen
DdJ.
Als verstart stond zij daar, op die brug
met alleen de reling tegen haar rug.
Met ver onder haar de stromende rivier,
vertwijfelt over haar aanwezigheid hier.
De lucht was hemels blauw,
het kolkende water was asgrauw.
Op de brug regeerde het verkeer,
daar reed het volle leven heen en weer.
Niets meer had zij om nog om te geven,
zij zag de zin niet meer van `t leven.
Hoe hard zij er ook tegen knokte,
het was het water dat haar lokte.
Zonder jouw wil ik niet leven
Toen nam zij afscheid van het leven,
maar ongemerkt was het maar voor even.
Zij viel niet in `t water, maar in `t zand.
Ze was in het ruim van een zandschip beland.
Een zandschip met een jonge vrijgezelle schipper.
Die dacht, wat valt daar nu in mijn klipper.
Hij rende, door angstgevoelens overmand,
naar het meisje in het rulle zand.
Verbijsterd keek hij haar aan.
Zij was zojuist gaan staan.
De schipper nam haar hand
en trok haar uit het zand.
In de stuurhut kwam zij op verhaal
De schipper was heel joviaal.
Plots kreeg`t leven voor haar weer zin,
zij zag opeens een nieuw begin.
Zij is aan boord gebleven,
om met de schipper verder te leven.
De schipper liet een dankwoord schallen
Voor zijn bruid, die uit de hemel was gevallen
DdJ.
Reacties op dit gedicht
| Diablo: | Zaterdag, augustus 28, 2004 00:55 |
| Sterk geschreven! | |
| ~ConFuSed~Mind~: | Vrijdag, augustus 27, 2004 11:38 |
| Woohw hoe kom je dr op zeg!! Ben wel blij met het einde.. Maarre,... Egt kei goe =) =) Liefs, xxx |
|
| Further-Away: | Vrijdag, augustus 27, 2004 11:13 |
| Wauw! Ik was eerst nog een beetje 'bang' voor wat er komen zou, maar gelukkig liep het goed af *glimlacht* Mooi geschreven! Liefs, |
|
| arie.v.d.zalm: | Vrijdag, augustus 27, 2004 09:07 |
| Ja ,alles komt van boven letterlijk en figuurlijk' heel leuk gedicht. moin moin Arie |
|
| sunset: | Vrijdag, augustus 27, 2004 08:24 |
| Wat er allemaal uit de lucht kan vallen hé ;=). Een schitterende 'vondst', leuk verwoord. Liefs / sunset |
|
| *** Lanaatje38***: | Vrijdag, augustus 27, 2004 07:40 |
| schitterend opgebouwd gedicht.. met gelukkig een prachtig einde... chapeau.. liefs, Lia |
|
| Kiana: | Vrijdag, augustus 27, 2004 03:44 |
| Mooi gevonden! Knap werk... Liefs, Kiana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dolf de Jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||