ik was 13 toen hij me in een blik zag staan...hij vond me leuk en me vriendinnen en ik lagen in de deuk...
na een jaar lang contact kregen we dan wat.het was een weddenschap met me vriendinnen om een stukje pizza...
in het beging alles wel leuk maar laten werd het me toch te serieus...en toen kreeg ik mijn eerste klap recht in mijn gezicht ik zei het is over oprotten nou maar datwas voor hem een verkeerd bericht!!alles moest gaan zoals hij het wou en als het anders ging trekte hij me gewoon in de gang van de school gauw...ik werd dan geslagen en bedreigt
en niemand nee niemand deed er wat aan!!geen leerling of lerraar gaf een kik want ze keken naar zijn blik..
allemaal praatjes maar deden niks.zelfs toen ik op de jonges wc lag met een plas bloed maakte ze zich snel weg met de voet!!ik lag in het ziekenhuis in coma in diepe slaap ik kwam weer bij alles ging goed...tot dat ik ze weer kreeg in een kledinghok
iedereen zag het gebeuren niemand die wat deed alsof ik dat ooit vergeet!!!
ik had allerlei kneusingen en botbreuken
ik leefde in een hel
ik durfde niks te doen ik was veel te bang toen
tot dat ene moment dat hij me verkrachte ik was nog maar 14 en hij kon maar niet wachten...
ik was aan het huilen en kreeg daarom weer een klap want stel dat iemand ons hoorde dachten hun weer dat hij was aan het klooien...
hij was eindelijk klaar en overal bloed
ohhohh en nu wat heb ik nu gedaan
hij zei kijk wat je doet
nu moest hij het weer opruimen!!!!
ohh vandaar weer die klap in me gezicht
hij voelde zich vies en douchde zich ik vluchte snel en was als de doet dat hij dat zag dan had hij me gepakt
eindelijk durf ik het uit te maken want het word steeds erger
maanden vol dreigingen gestalk en klappen houd het nog steeds niet op!!!!
hij staat aan me deur ik laat hem er niet in en stel hem dus teleur hij breekt bij me in via het raam dat boven open staat opeens staat hij voor me neus daar schok ik wel van hoor heus!!
wat had ik nu voor keus
hij staat in de keuken met een mes op zijn pols en zegt zonder jou wil ik niet leven zonder jou wil ik niet bestaan ik zeg ik had gehoopt dat je al met het onkruit was vergaan rot op snij maar door
maar vervolgens zegt hij als ik jou niet krijg krijgt niemand jou en loopt op me af met een mes in zijn hand...
ik roep ohh me ouders komen thuis en vanschik gooit hij het mes weg ik wil vluchten en hij ontdekt dat ik maar blufte ik kan niet weg de dueren zijn opslot hij houd me weer vast en drukt me keel dicht opeens voel ik me heel licht
een tijdje voel ik me goed en opeens merk ik het was maar een droom...
allemaal slangentjes aan me lichaam ik vraag me af wat is er toch gebeurd
en dan zegt een politie man wat mijn leven weer opkleurd ........ is gestorven aan een hartaanval

ik ben eindelijk verlost.....

en nu ik ben 18 het is nu al een heel poos terug en ik heb het nog steeds niet achter de rug!!
met jongens of mannen durf ik niet meer te praten ik zeg dan dat ze me met rust moeten laten
ik krijg het warm en me hart staat in mijn keel als er jongens in me buurt zijn dan word ik bang ookal weet ik bij hun misschien niet waarvan!!
ik durf daarom ook helemaal geen vriend te hebben
maar ik heb nu contact met een jongen
hij klinkt heel lief
maar misschien is hij wel gewoon zon hartedief
ik vertrouw het nog absulluut niet
maar misschien dat ik het ooit nog wel een keer in ziet.......
niet iedere jongen is een duivel

misschien wordt ik ooit nog wel gelukkig met een jongen!!!!