kon ik maar
Kon ik maar
Het gevoel
Van te kort te komen
Krijg ik als ik aan je denk
Ik zou je willen helpen maar ik ben maar mens
Als ik aan je denk
Dan probeer ik me in te denken
Wat je mee maakt
Maar ik verstrik in de pijn
Ik zie je staan
Ik wil naar je toe gaan maar kan niet
Ik wil je troosten
Maar kan woorden te kort
Ik wil je omhelzen
Maar durf niet
Maar wat ik wel kan
Is zeggen dat ik je niet vergeet
En dat ik er altijd voor je zal zijn
Dit zal ik zeker proberen na te komen
Ik ga men best doen want ik ben ook maar mens
Het gevoel
Van te kort te komen
Krijg ik als ik aan je denk
Ik zou je willen helpen maar ik ben maar mens
Als ik aan je denk
Dan probeer ik me in te denken
Wat je mee maakt
Maar ik verstrik in de pijn
Ik zie je staan
Ik wil naar je toe gaan maar kan niet
Ik wil je troosten
Maar kan woorden te kort
Ik wil je omhelzen
Maar durf niet
Maar wat ik wel kan
Is zeggen dat ik je niet vergeet
En dat ik er altijd voor je zal zijn
Dit zal ik zeker proberen na te komen
Ik ga men best doen want ik ben ook maar mens
Reacties op dit gedicht
| bjorn b (17): | Zondag, juni 05, 2005 15:06 |
| dit komt denk iedereen wel bekend voor, je hebt er een mooi gedicht van gemaakt |
|
| Mara: | Maandag, augustus 30, 2004 20:56 |
| Is heel herkenbaar! | |
| will hanssen: | Zondag, augustus 29, 2004 22:23 |
| Zeer mooi en liefdevol geschreven!! Liefs, Will |
|
| Miss Rolzoen: | Zondag, augustus 29, 2004 21:47 |
| Zeer mooi neergezet! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: krullie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||