Nooit
Nooit
In tijd verstopte wonden,
herinnerde vergetelheden
Spraak is de slang van zonde
Gevoel vol zwijgend spreken, vergeten
in de geboorte van een nieuwe dag
die nooit meer kwam
Leugens, gedekt door 't duister,
verdreven door de passie van een nacht
Mijn hart huilt tranen wijl ik luister
op wat nooit gezegd, en 'k wacht
op het verschijnen van een warme lach
die nooit meer kwam
Mijn ogen druppen warm rood bloed,
nutteloos verloren levenswater
van liefde die niet wordt gevoed
door stralend licht in openheid; later
verdrinkt in smart wat nooit geweest
en nooit meer komen zal.
**********
sunset 30-08-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| scorpio-nb: | Maandag, augustus 30, 2004 19:50 |
| hoop dat het schrijven verlicht en je ogen laten drogen. knuffel scorpio | |
| *** Lanaatje38***: | Maandag, augustus 30, 2004 19:29 |
| helemaal eens met de dames onder mij.. dus ik geef je gewoon ff een virtueel knuffeltje.. liefs, Lia |
|
| Annemieke van der Ven: | Maandag, augustus 30, 2004 19:10 |
| Triest gedicht... vol bewondering gelezen... Liefs Annemieke |
|
| Irdana: | Maandag, augustus 30, 2004 19:04 |
| prachtig zeer mooi verwoord gedicht maar met een intense droevige inhoud liefs en een dikke troost knuffel van mij Irdana | |
| Raira: | Maandag, augustus 30, 2004 18:45 |
| hoewel dit gedicht prachtig geschreven is klinkt het wel heel erg verdrietig, wens maar heel veel sterkte liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||