Verlangens in het donkere huis
Een nacht van onvergelijkbaar duister
Geen enkel zicht treft het oog
Voelend en met het oor te luister
Schuifelend naar de trap omhoog
Over de houten leuning glijdt de hand
terwijl voeten, opgetild, hoger neerkomen
Onzichtbaar in het donkere land
waar warmte en verlangen stromen
Oneindig omhoog in de nacht
altijd jezelf met hoop verblijden
dat ze daar boven op je wacht
Onhoudbaar naar de afgrond en de rand
Als hart en rede met elkaar strijden
heeft de laatste zelden de overhand
Geen enkel zicht treft het oog
Voelend en met het oor te luister
Schuifelend naar de trap omhoog
Over de houten leuning glijdt de hand
terwijl voeten, opgetild, hoger neerkomen
Onzichtbaar in het donkere land
waar warmte en verlangen stromen
Oneindig omhoog in de nacht
altijd jezelf met hoop verblijden
dat ze daar boven op je wacht
Onhoudbaar naar de afgrond en de rand
Als hart en rede met elkaar strijden
heeft de laatste zelden de overhand
Reacties op dit gedicht
| Raira: | Dinsdag, augustus 31, 2004 08:05 |
| Inderdaad het hart zal altijd winnen, erg mooi verwoord liefs Raira.....proost dan maar op en nieuwe dag |
|
| arie.v.d.zalm: | Dinsdag, augustus 31, 2004 07:47 |
| Mooi gedicht,mooi. moin moin Arie |
|
| Hermans Dirk: | Dinsdag, augustus 31, 2004 06:57 |
| prachtig neergezet en mooi verwoordt | |
Over dit gedicht
| Auteur: Franny & Zooey | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||