Denken dat ik je kon vertrouwen
Nu is het toch gebeurd
Je ging te ver
Dat terwijl jij mijn wereld kleurt

Tranen blijven druppen
Het lachen is me nu vergaan
Omdat jij te ver ging
Ben ik nu in zee van tranen, ondergegaan

Verward en niet snappend
Probeer ik een antwoord te bedenken
Ik blijf maar proberen,
Jou gerechtigheid te schenken

Ik blijf je aardig vinden
Ookal was het niet normaal
Alleen maar om een simpele reden
Jij sprak mijn taal

Ik werd bang van wat je zei
Toch antwoordde ik en praatte mee
Want ik kende jou niet zoals dat
Daarom zei ik geen nee

Ik hield mezelf voor dat er,
via een computer niks ergs aan was
toch jammer
dat die waarheid zo breekbaar is als glas

Dit gedicht eindig ik met tranen
En vragen in mijn hoofd
Omdat jij het kaarsje en
Mijn vertrouwen, hebt gedoofd



*Dit gedicht is voor Menno... Menno je hebt verkeerd gedaan maar ik weet dat jij dat niet was... jij bent anders dan die avond... alsjeblieft bewijs me dat ik gelijk heb!!*