Het leven is zo zwaar
Ik kan dit niet meer aan
En dat is jammer genoeg waar
Glijd over mijn wang weer een traan
Ik kan mijn pijn niet uiten
En probeer het weg te stoppen
Of in de wind weg te fluiten
En ga zo weer alles opkroppen
Gister zette ik mijn nagels in mijn vel
En kraste strepen over mijn arm
Mijn gedachten gingen razendsnel
Opeens kreeg ik het benauwd en erg warm
Waarom had ik dat nu weer gedaan?
Ik snap het allemaal niet meer
Dadelijk kom ik er nog alleen voor te staan
Die gedachte doet mij al onwijs veel zeer…