je laatste beetje vuur

Hoe anders kunnen mensen worden
Als je het eigenlijk niet verwacht
Je kent jezelf hoe kun je weten
Het treft je met genadeloze kracht

Want je dacht in al je liefheid
Dit voelt eerlijk en oprecht
Het blijkt een spel met valse regels
Was er ooit wel een beetje echt

Je hebt zoveel van jou gegeven
Het wordt je allemaal teveel
Wat krijg je terug van al je goedheid
Je zoekt ook steun, waar is jouw deel

Wat blijft er over als je nadenkt
Weer een steentje op je muur
Op wie of wat kan je nog bouwen
In stilte dooft je laatste beetje vuur

Geschreven door

catharina

Reacties op dit gedicht

catharina vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Brammie:	Dinsdag, juni 05, 2001 20:55
Kolen op het vuur gooien en blijven blazen.

11je:	Dinsdag, juni 05, 2001 17:43
in stilte gelezen.. heel erg mooi 11je

pramodah:	Dinsdag, juni 05, 2001 08:47
een prachtig gedicht zoals we ze van jou gewoon zijn Cathje,......... liefs Pramodah

wil melker:	Dinsdag, juni 05, 2001 08:03
Mooi Cathje, zo mooi en samenspel met het antwoord. triest, zo triest, dat er geen keuze gemaakt kan worden. sterkt en liefs, allebei wil

:	Dinsdag, juni 05, 2001 07:03
Het vuur dat wordt steeds minder ik ervaar het steeds een beetje meer ik ondervind daarvan de hinder en ik me weer naar binnen keer Mijn liefheid is spontaan en oprecht ik speel nooit en te nimmer een vals spel alles wat ik doe is puur en echt maar raak nu geestelijk in de knel Ik heb me helemaal gegeven tot het laatste stukje wat ik in me had maar ook ik heb het moeilijk in mijn leven en dat is iets wat de ander vaak vergat Mijn s

Over dit gedicht

Auteur: catharina
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 05 juni 2001
Thema's: [Verandering]