Evelyne, men beste vriendin
Sinds de dag je uit men leven bent verdwenen
zit ik elke avond te wenen.
Gewoon al bij het horen van je naam
verschijnt er op men wang een traan.
Ik wou dat je zoals in mijn dromen
terug naar mij zou kunnen komen.
Dan zou ik je in mijn armen nemen
en hoefde ik nooit meer te wenen.
Maar dat zal denk ik nooit gebeuren
en zal ik eeuwig moeten treuren.
zit ik elke avond te wenen.
Gewoon al bij het horen van je naam
verschijnt er op men wang een traan.
Ik wou dat je zoals in mijn dromen
terug naar mij zou kunnen komen.
Dan zou ik je in mijn armen nemen
en hoefde ik nooit meer te wenen.
Maar dat zal denk ik nooit gebeuren
en zal ik eeuwig moeten treuren.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: moniaatje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2004 | ||
| Thema's: | ||