Doorlopen
Het nat is verdwenen
Het zout is gebleven
Nu blijf ik eindelijk drijven
Mijn gedachten zijn niet meer wazig
Als een mistbank welke maar blijft hangen
Niet in staat zekerheid te vangen
Niet langer meer
Een ster die haar warmte verloor onderweg
Nu heb ik mijn stralen weer teruggevonden
De dalen leerden mij om te lopen
Soms schoot het allemaal niet echt op
Maar ik ben nu zo blij nooit met lopen te zijn gestopt!
Dus blijf altijd hopen
Geef nooit de moed op
Als je maar doorloopt
Bereik je vast op een dag de top!
Reacties op dit gedicht
| carrier: | Zondag, september 05, 2004 11:42 |
| mooi geschreven!!! als je doorgaat kom je altijd weer op het juiste pad terecht. ik spreek uit ervaring ;-) | |
| DarkBlaCkRose: | Zaterdag, september 04, 2004 23:11 |
| Mooi geschreven! alles komt altijd wel weer goed :) Liefs, XXX |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Diafragma | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2004 | ||
| Thema's: | ||