Vragen zonder antwoord
Geen geluk in de liefde, ook niet echt in het leven.
Waarom moest ik dit allemaal op jonge leeftijd beleven.
Het is nu al meer dan 7jaar geleden toen de verandering in mijn leven begon.
Ik wil naar je toe, heel even met je praten, even een kijkje bij je nemen als dat nou maar even kon.
Ik wil even weten hoe het nu met je gaat.
Het idee dat ik je nog zoveel had willen vragen en daar nu dus nooit meer antwoord op zal krijgen maakt me kwaad.
Is er echt een leven in de hemel ben je nu blij of heb je juist veel verdriet.
Verdriet dat ook jij ons niet meer ziet, alweer een vraag maar waarom krijg ik het antwoord niet.
Mijn hele leven is zo anders zo zonder jou.
Kon ik alles maar terug draaien en alles over doen, dat is wat ik wou.
Kon ik nou maar vinden wat ik zocht.
Gewoon weer even liefde van je krijgen is dit te veel gevraagd, ik wou dat dit gewoon kon of dat het mocht.
Ik groei nu op zonder dat jij het ziet.
Ik wil gewoon dat je me ziet, hoe ik nu ben geworden, en wat ik doe waarom mag dit nou niet.
Zoveel vragen waarom krijg ik nou geen antwoord.
Dit is toch niet zoals niet leven hoort.
Het leven is net zoals een spel.
Misschien went het idee nog wel.
Zoveel vragen waarop ik het antwoord niet zal krijgen, Allemaal met 1 gedachten
Mijn herinneringen aan jou