Een verloren droom
Zelfs in mijn dromen voel ik mijn verdriet
O,kon ik de nachten maar overslaan
En gingen de dagen maar zo snel,
dat het gelijk weer donker was
Mijn gevoelens maken plaats
voor mijn gedachten
Terwijl voor mijn gedachten
al minder plaats is
Het kleine stukje heldere
wordt al kleiner en kleiner
De verlangens naar de wens van mijn gedachten
zwellen aan
Iets wat in vele jaren is opgebouwd
laat het afweten,het breekt af
Tijd voor geduld is mij niet gegund
de radeloosheid neemt toe
En toch,wat houd me tegen
Wie vertelt het mij,ik vraag,ik smeek,zeg het mij
Ik schreeuw het uit,raak me aan,verteder mij
heb me lief zoals ik ben
Doch,hoever mijn roep ook luidt,
niemand zal het horen
Men zal mij alleen maar zien,
en zich op mij verkijken.
Vraag niet wat je bent,
Maar vraag,wie ben je?
Elze Schollema
| _Zonneschijn_: | Maandag, juli 31, 2006 21:23 |
| Ik les even je eerse gedichten terug en weet je... het doet mij verdriet zoveel leed te lezen! Liefs |
|
| L!@: | Vrijdag, april 21, 2006 12:08 |
| ik vraag het heel vaak,,, en ik leer je steeds beter kennen...met groot genoegen overigens... wanneer gaan we samenwonen? hihi,,, | |
| Lieverdje: | Donderdag, oktober 14, 2004 08:22 |
| Zoveel verdriet... Zoveel pijn... Ik wou dat een ander begreep dat jij hun steun nodig hebt, blijven vechten voor je leven! Liefs |
|
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Zondag, september 05, 2004 20:32 |
| krachtig neergezet... laat jezelf aan mensen zien zoals je bent... iemand zou samen met jou de weg zoeken naar je droom liefs en xxx |
|
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2004 | ||
| Thema's: | ||