Rust
Rust
Je geborgen voelen in je innerlijke vrede
Een verdrietig ''Zijn''om de vreugde die je ervaart
De klanken van de stilte betoveren je hart
Strelende gewaarwordingen uit het niets
Samen zijn met jezelf,doen je vergeten
hoe éénzaam jij je voelt
Wetend dat je alles hebt meegemaakt
en hebt gezien,doen je verlangen
naar het eeuwig durend geluk
De kilheid van het hedendaagse
vertroebeld het gegeven schone
De rust is alleen nog aanwezig in de
onzichtbare verte
Alle kleuren zijn vermengd met het grauwe
Het zien met gesloten ogen is nog
het enige wat rest
Al het andere is onwerkelijk,
en zal zeker niet eeuwig duren
Anders zijn dan een ander,
maar wie is die ander?
Elze Schollema
Reacties op dit gedicht
| _Zonneschijn_: | Woensdag, augustus 02, 2006 12:42 |
| Blijf gewoon jezelf! Liefs |
|
| L!@: | Vrijdag, april 21, 2006 12:23 |
| soms dring je niet door tot de ander.. omdat die ander zijn deuren dicht heeft of bang is zich open te stellen...kus,,, | |
| will hanssen: | Maandag, september 06, 2004 21:19 |
| Goeie vraag Elze...wie is die ander..... Mooi geschreven, hoor. Liefs, Will |
|
| Minie: | Maandag, september 06, 2004 21:01 |
| beetje vaag | |
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2004 | ||
| Thema's: | ||