Waarom
Ik zou troostrijke woorden willen spreken
Maar ik kan het niet, ik ben verlamd
Maar ik kan het niet, ik ben verkrampt
Ik zou mijn hoofd eerbiedig willen buigen
Ik zou van Uw goedheid willen getuigen
Maar ik kan het niet,het lijkt zo hopeloos
Ik zou mijn armen om hen willen heenslaan
Ik zou hen in dit bitter lijden willen bijstaan
Ik zou voor hen om troost wel willen vragen
Het kost zo`n moeite Heer,mijn mond is stom
Blijf hen toch in Uw trouwe Vaderhanden dragen
En vergeeft U mij wanneer ik telkens vraag:
WAAROM
Mijn gevoelens toen ik hoorde dat een goede kennis gisteren plotseling als gevolg van een hartstilstand gestorven is.
Hij is 41 jaar geworden en laat een vrouw en een groot gezin achter.
Pyro: | Donderdag, oktober 21, 2004 10:13 |
Je (of U..?) hoeft niet om vergevenis te vragen, het woord 'waarom' is menselijk. Jammer genoeg zijn er maar weinig antwoorden op. Probeer het gewoon te accepteren, meerdere opties zijn er ook eigenlijk niet.. Heel veel sterkte, xxx Pyro |
|
Janneke Koster-Baas: | Donderdag, september 09, 2004 20:36 |
Van zulke berichten raak je verlamd, weet het maar al te goed..mijn zusje van 41 jaar, het WAAROM blijft altijd een vraagteken. Je hebt je gevoel herkenbaar neergezet. Liefs en sterkte! xxxJanneke |
|
keiko: | Woensdag, september 08, 2004 22:52 |
moeilijke momenten zijn dat.. die vragen waarom komen dan zeer zeker omhoog.. sterkte ermee. liefs van anita.. |
|
sunset: | Woensdag, september 08, 2004 16:25 |
Zo herkenbaar. 'k Kwam gisterenavond terug van een weekje Italy, toen ik hoorde dat een neefje (van mijn vrouw) - 26 jaar pas! - samen met twee vrienden zondagnacht dodelijk is verongelukt. Verdomme, en in juni hebben we elkaar nog gesproken op een doopfeest. Droef, tragisch herkenbaar verwoord. Liefs / sunset |
|
Erna Muermans: | Woensdag, september 08, 2004 11:27 |
soms is er zijn genoeg en woorden helpen hier niet je hebt dit gevoel in juiste woorden neergezet met respect gelezen groet erna |
|
Raira: | Woensdag, september 08, 2004 10:26 |
jadan ben ik ook stil.......... een vraag waarom....geen antwoord....... maar zo onbegrijpelijk iedere keer ......ja ......waarom!!!!!!! heel veel sterkte liefs raira |
|
de nifter: | Woensdag, september 08, 2004 10:07 |
ja... dan vraag je je idd af waarom... begrijpelijk zo'n gevoel van onmacht. sterkte | |
Bieke: | Woensdag, september 08, 2004 09:54 |
Soms denk ik dat we te klein zijn, om zijn wegen te begrijpen H.J. Toch sterkte gewenst. Liefs Bieke, |
|
Miss Rolzoen: | Woensdag, september 08, 2004 09:50 |
Ik ben het met Irdana eens. Mooi neergezet! Liefs |
|
Irdana: | Woensdag, september 08, 2004 09:39 |
vaak kunnen wij niet begrijpen wat er allemaal om ons heen gebeurt gaan dan twijfelen aan de goedheid van de Heer ik kan je gevoelens goed begrijpen heb dat zelf ook telkens weer ik wens je veel sterkte om dit verlies te dragen Gods wegen zijn ondoor grondelijk met liefs Irdana | |
*~~~GlitterGirly~~~*: | Woensdag, september 08, 2004 09:24 |
waar een wil is is een weg.. probeer die weg te zoeken.. lukt et niet, dan zoeken we samen... koppiej op liefs en xxx |
|
Godvader: | Woensdag, september 08, 2004 09:22 |
Treurig triest gedicht, ik kan je gevoelens begrijpen | |
Auteur: H.J. | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 08 september 2004 | ||
Thema's: |