Verdriet
Ik voel verdriet,
ook al ziet men mijn tranen niet
ik zou willen wete waarom dit verdriet moet heten
het is gewoon een gevoel
de mensen die het kennen,
weten wat ik bedoel.
Je kunt er geen naam aan geven,
het hoort zo nu en dan bij het leven.
Laat het leven mij maar vreugde geven
zo dat ik kan zeggen verdiet,
o,dat is een woord
dat niet in mijn leven hoort.
ook al ziet men mijn tranen niet
ik zou willen wete waarom dit verdriet moet heten
het is gewoon een gevoel
de mensen die het kennen,
weten wat ik bedoel.
Je kunt er geen naam aan geven,
het hoort zo nu en dan bij het leven.
Laat het leven mij maar vreugde geven
zo dat ik kan zeggen verdiet,
o,dat is een woord
dat niet in mijn leven hoort.
Reacties op dit gedicht
| *..Missiesmiej..*: | Woensdag, september 08, 2004 20:19 |
| mooi oRr.. denk dat niemand dat woord bij zijn leven wil hebben... togh komt het altijd weer terug.. maar geniet van de tijden dat het verdwenen is.. kus rianne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dapperei | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2004 | ||
| Thema's: | ||