Machtig is de wind

Machtig is de wind

De wind blaast door mijn haren
Heeft mijn denken
In haar macht
Complete leegte vult mijn geest
Met de sterkte van haar kracht

Ik strek mijn armen uit
En laat
De wind me dragen
Lijkt deze tedere omhelzing
De enige die ik kan verdragen

Ik hef mijn armen hoger en hoger
Laat me
Door de wind bevangen
Waan ik me in de oneindigheid
Vervuld van een zo groot verlangen

Met geheven armen
Roep ik aan
De elementen der natuur
Die eeuwig reinigend zullen zijn
Maken mij volledig puur

De wind als machtig fenomeen
Verrassend
Zij kan immer bekoren
Schoongespoeld en uitgewaaid
Ben ik voor de eeuwigheid verloren

***

Geschreven door

Caroline Maas

Reacties op dit gedicht

Caroline Maas vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Laurens Windig:	Vrijdag, augustus 31, 2001 19:37
Mumumumumooi!

Dick van Poorten:	Maandag, juni 11, 2001 08:22
Prachtig............

stefan:	Donderdag, juni 07, 2001 18:13
Als een windhoos waaide ik door je gedicht om naar het einde toe te luwen ( in climax opgebouwd) Heel herkenbaar en tja... lieve groetjes stefan

arie:	Donderdag, juni 07, 2001 16:09
Mooi je gevoel verwoord Caroline... Een zalig gevoel he liefs arie

:	Donderdag, juni 07, 2001 12:22
de wind blaast mij bijna omver ik hoor hem hier binnen loeien jou versje Caroline blijven me telkens weer boeien Xpaul

pramodah:	Donderdag, juni 07, 2001 11:01
prachtig,je blijft mij verbazen.....maar voor de eeuwigheid verloren ben je zeker niet ik zal je ze leren ervaren..... liefs pramodah

Over dit gedicht

Auteur: Caroline Maas
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 07 juni 2001
Thema's: [Genegenheid] [Houden van] [Geluk]