Innerlijke diamant
Van mijn wolkje gevallen
veel te diep en veel te ver
‘k probeer huilend terug te grijpen
naar mijn onbereikbare ster
‘k val steeds dieper naar beneden
mijn kansen worden o zo klein
‘k hoop toch ooit weer terug te raken
’t had nooit nu mogen zijn
was maar alles weer als vroeger
geen verdriet, geluk ten top
‘k zal ‘t gevoel nooit meer vergeten
maar vandaag is m’n vreugde op
‘k had gehoopt dat jij kon helpen
en dat deed je even wel
maar ik vrees dat ’t niet genoeg was
...
want mijn wolk die wordt steeds kleiner
de rivier in mij verdrinkt
de sterren reizen steeds maar verder
en mijn diamant, die zinkt
Over dit gedicht
| Auteur: Lotte. | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2004 | ||
| Thema's: | ||