ergens diep in mij
zit nog steeds dat meisje van vroeger
verlegen
onzeker
eenzaam

af en toe komt ze naar boven
neemt ze mijn gedachten over
ik kan niks doen dan luisteren
begrijpen hoe ze zich voelt

ze zal altijd bij me blijven
dat kleine hulpeloze meisje
opgesloten in haar gedachten
hier ver vandaan
zweeft ze ergens op een wolkje
niet wetend waar ze is
of waar ze naartoe gaat

eenzaam dat voelt ze zich
niemand begrijpt haar
alleen ik
zo af en toen komt ze naar boven
alleen wij begrijpen elkaar
ze neemt me gedachten over
bepaalt mijn houding
gedrag en emoties
soms is dat wel goed
herinner ik me hoe het was
en hoe blij ik eigenlijk moet zijn
dat ben ik als ze dr niet is
maar zodra ze bij me is
neemt ze me gedachten over
en neemt ze me ergens heen waar nog niemand is geweest...