huilende wolf...
een huilende wolf
boven aan de verlichte top
aan de horizon
gaat de zon langzaam onder
even houd de wolf stop
hij zoekt om zich heen
naar wat is veloren gegaan
al huilende om hulp
laat hij zijn kreten met de wind meevoeren
hopende op nog enig bestaan
de ondergaande zon
verlicht zijn blinkende ogen
verdriet staat te lezen
kracht is hij verloren
net als een deel van zijn vermogen
zo krachtig als de wolf is
verdwijnt nu in het niet
verloren datgene wat zo belangrijk is
zijn roedel is hij kwijt
en veroorzaakt veel verdriet
hopende op enig geluid
blijft de wolf hard huilen
verloren zijn bezit
door ondachtzaamheid
en de mensen hun valkuilen...
10-09-2004
Reacties op dit gedicht
| Black Lord: | Zaterdag, september 11, 2004 09:21 |
| een foutje huild had met een t gemoeten sorry schaam me heel erg |
|
| Black Lord: | Zaterdag, september 11, 2004 09:19 |
| als de wolf huild schalt de echo door het woud verbonden zielen huilen mee zo als de orca wolf van de zee trots in ziel mee voelend hart de natuur gaat langzaam verloren dieren laten verbondenheid horen tonen met heel veel kracht gezonden door wezen met pracht groetjes wim echt een prachtig gedicht |
|
| westland: | Vrijdag, september 10, 2004 18:20 |
| heel mooi geschreven jans,ik slit me bij je aan.al heb ik niet zoveel met wolfen.je ouders. | |
| KimErens: | Vrijdag, september 10, 2004 14:22 |
| Dank je dat je hem zo mooi vind, ik ben er met nog een aantal bezig, alleen kan ik ze nog niet op de site zetten, baal ik wel van..maar ja bedankt voor je lieve reactie. laat je nog wat achter? echt heel erg bedankt nog..! wou dat ik zulke gedichten als jou kon schrijven..maar helaas nog niet | |
| KimErens: | Vrijdag, september 10, 2004 13:38 |
| Mooi gedaan alweer, je gaat steeds meer vooruit. Prachtig gewoon! Ga zo door, zelf heb ik ook weer een nieuwe erbij. Kusss |
|
| maria : | Vrijdag, september 10, 2004 13:32 |
| al krijgt de wolf veel te verduren en lijkt zijn kracht verloren hij kijkt nooit meer achterom maar voor zich naar toekomstgloren gaande zijn weg gesteund door vrienden om op te bouwen zal hij krachtiger zijn dan ooit met onvoorwaardelijk vertrouwen een warm inlevend dicht met veel troost geschreven heb het met stille bewondering ademloos gelezen en herlezen knuf en liefs, maria |
|
| keiko: | Vrijdag, september 10, 2004 12:45 |
| boven aan de verlichte top moet boven op de verlichte top zijn.. excuses daarvoor.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: keiko | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2004 | ||
| Thema's: | ||