Zoals slecht nieuws doet vermoeden
en je in een eerder aangevoelde staat verkeerd
Trek ik het helemaal recht en voel me vereerd
dat ik weer mag terug komen op dingen
die open gaan, waar ik voor ga staan
en nooit electriciteit, daartoe ben ik niet bereidt
en heb af en toe licht, een vonk
van mijn geest die zwicht, en eer ik daar
stond, wist ik zelf mijn rad te draaien
en kreeg zwakjes wat te zien door het hier en daar
wat te verfraaien
En een geluk dat ik wist, hoe alles eruit ziet
en ik zit op een kist
van glas, en ik dacht: waar zijn die gewetensmuren
waar ik dagen naar kon turen. En
dit gebeurde vaker en ik ben blij dat
het donker is, voor later
Want het verrast me steeds opnieuw en oprecht
dan weet ik, ik ben niet zo slecht