Hij tegen haar
Kijk uit je raam,
naar buiten,
maar kijk niet,
kijk maar niet,
naar mij,
zei hij,
tegen haar
Kijk uit je raam,
naar buiten,
naar de zon,
van God een gift,
zei hij,
een gift,
aan haar
Kijk uit je raam,
naar buiten,
maar zwaai niet,
zwaai maar niet,
als ik me omdraai,
zei hij,
tegen haar
Kijk uit je raam,
naar buiten,
lach, maar huil niet,
als ik verdwijn,
in het duitster,
zei hij,
tegen haar
Verdijn in het duister,
en zwaai niet,
en ik zal lachen,
maar daarna zal ik,
voor altijd huilen,
zei zij,
tegen hem
Reacties op dit gedicht
| Zilke: | Maandag, februari 28, 2005 21:34 |
| Ontroerend.. | |
| Butterfly_20v: | Dinsdag, september 21, 2004 20:45 |
| oooooooooooooh! ik vind em zo verschrikkelijk mooi hé!!! zalig dichie gewoon!!! xxx greet |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, september 10, 2004 23:28 |
| * het laatste tekent alle terugzien, spreekt sindsdien beminnelijk mede. * hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: DavidK | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2004 | ||
| Thema's: | ||