‘k heb misschien wat overdreven
‘k ben nen dikke pessimist
‘k zal dit leven overleven
maar mijn hoop is nu vermist

’t toeval heeft me weer getroffen
’t is genen belg, maar wel nen toffen
ik werd verliefd op een griek
en die liefde maakt mij ziek

‘k had nooit gedacht dat ’t iets zou worden
maar m’n lot laat me niet gaan
ik zie me nog het vrouwtje worden
van die gast hier ver vandaan

de vraag is,
het antwoord schuldig

hoe
lang
nog

wanneer

bestaat
de kans
nog

wanneer

-laat me toch gaan, ik moet hem zien-
-neen, je bent nog geen 18-
-toch wel bijna! ‘k mis hem zo-

en het engeltje in mij denkt
laat ik nog maar ff wachten
ze draaien nog wel bij
en dan mijn lieve schat,
dan zijn wij weer bij elkaar
gelukkig, en waarschijnlijk
voor slechts heel even maar
maar elke even duurt
nog lang daarna verder
in mijn hoofd,
in mijn hart,
in jouw hoofd,
in jouw hart
en ooit misschien...

*zucht*