(de titel is oftewel béken oftewel bekén!, de keuze is aan u ;)
zingen tranen aan de binnenkant
zijn zij gewoon geen steeds verdriet
of weifelend rijp uit (z)onweerswolken
op bergen en dalen van je gemoed?
zijn't waterdruppels zonder richting
stroompjes van een andere lichting,
die vloeien aan een laag debiet?
te mooi erg soms om echt te zijn
te zoet erg soms om slecht te zijn
stille getuigen van klinkende pijn
soms
langs de vleugels van een
twijgerig meisje, puur, nog ongeraakt
langs de haartjes op het
snorretje van een ver verwarde vent
langs mijn wangen naar de zee
kleuren de zoute zeeën
wat in hun vlak- en dieptes leeft
daar rooft,
daar soms voor eigen leven beeft?
of is het 't bewogen leven zelf
dat de zee haar vele kleuren geeft?
zingen tranen aan de binnenkant
zijn zij gewoon geen steeds verdriet
Hoe verklaar je dan natte wangen
die je bij gelach soms ziet?