Ruzie met een spiegelbeeld II
Kom nou eens van je geloof af
val dat de grond splinters in je
voorhoofd slaat
Gaap me niet in mijn gezicht
ben geen apotheker van de nacht
doodslikker
Dat je nu rolt door eigen kots
veren drijven in de lucht acht
slaat neder
Heel de wereld is je reeds
vergeten man jouw bloed vlekt
immers niet
Dus als je nou eens dood
wil gaan alsjeblieft scheelt dat
schone lucht
Poets mijn schoenen morgen
niet dan weet ik; de wereld
verslond je; chinezen maakten
bamisoep van jouw ingewanden
acht afghanen dansten op je graf
en het feest dat werd gegeven
hield me uren uit de slaap, want
nu is het slechts dat ik vanwege
jouw slechte grappen gaap
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Zondag, september 12, 2004 19:29 |
| ik ben naar de tering! haha, hak die troep er maar in-SHABAM! Maar: een originele man ontmoet - niet zo'n patjepeeër waar je overheen dient te kotsen dus. En nu.. en nu ben ik wat nerveus.. misschien zelfs wat onzeker al gaat verlegenheid zelfs mij te ver :) aaaahhhhh (Orakel vertel me: zou het kunnen zijn dat ik het eenmalig niet verpest voor mezelf?) (vertel ik je waar de maan is) | |
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Zaterdag, september 11, 2004 22:46 |
| veel emoties in dit gedicht.. krachtig verwoord.. liefs en xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2004 | ||
| Thema's: | ||