Al wat ons ontglipt
Vaak slaan ze je zomaar, uit de vlucht weg, vlucht weg man
door die deur daar doe dan
alsof dat nog niet genoeg is, ik heb geen zin meer in dat gesodemieter
ga godverdomme geelzucht genieten
Schreeuwde hij het verdronken kalf nog na net of het luisterde
maar moeilijk mengt magenta met
het bloedrode rood dat bloedrood als een bloedbad uit mekaar spat
helder het heft het haakt hoekig
in het vel van de dienaar die naar het einde der tijden reikte
nader niet nooit nimmer nog namelijk
het is niet de tijd die we ontvluchten, de tijd ontvlucht ons
en
laat
ons
OUD
achter
Reacties op dit gedicht
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Zaterdag, september 11, 2004 22:50 |
| een denk gedicht... PRACHTIG!!!! |
|
| Gracia Groen: | Zaterdag, september 11, 2004 20:44 |
| Ja, m'n haar wordt inderdaad al tamelijk grijs. | |
| *** Lanaatje38***: | Zaterdag, september 11, 2004 20:42 |
| maar JONG van geest... pittige dichten.. moet je bij nadenken.. liefs, Lia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2004 | ||
| Thema's: | ||