***Het Spijt Me***
Waarom ontwijk ik je, als ik je tegenkom
als ik je zie, draai ik me snel om
Waarom doe ik zo ontzettend laf
ik was toch degene die niet meer om jou gaf
Waarom kan ik het niet naast me neer leggen
jij kan toch ook gewoon hoi zeggen
Ik wou dat we weer konden praten
en dat we het achter ons konden laten
Ik wou dat het weer hetzelfde zou zijn
ik voel me zo laf en klein
Ik wou dat we weer lachtte met z'n twee
maar mijn lef werkt niet meer mee
Het spijt me dat ik je negeer
ik weet het even niet meer
Het spijt me wat ik heb gedaan
je mag me best verrot slaan
Het spijt me dat ik hier niet aan wen
en dat ik zo ontzettend laf ben
Reacties op dit gedicht
| Luijkx: | Zondag, september 12, 2004 09:16 |
| In het begin zal het altijd moeilijk zijn, meid! Maar met de tijd zal dat veranderen! Echt waar!!! Laat het even rusten, maar probeer wel gewoon met hem te praten! Mooi gedichtje! Liefs, Laura |
|
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Zaterdag, september 11, 2004 22:57 |
| kom op ga ervoor.....\ liefs en xxx |
|
| naadje: | Zaterdag, september 11, 2004 21:23 |
| ej zet alles op alles en zet je gevoel aan de kant je lafheid aan de kant en laat je mooiste glimlach zien praat met hem als met een goeie vriend je kunt het als je het egt voor 100% wil xxx naadje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Litva | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2004 | ||
| Thema's: | ||