het is weer daar...
het is weer daar
de tranen drukken achter mijn ogen
het is weer ver te zoeken
mijn lichamelijke vermogen
rechtop staan
dan zegt hij nee
het lopen wil ook niet
wat moet ik daar nu mee
van stoel naar stoel
door de kamer proberen te komen
oh wat moet ik soms toch doen
met die ziekte die in me is komen wonen
ik wil niet zeuren
en ook zeker niet klagen
maar dit soort momenten
zijn zeer pijnlijke dagen
het zweet breekt me uit
mijn maag draait zich om
krijg geen hap naar binnen
wat voel ik me toch stom
de dingen die moeten gebeuren
ik kan het echt niet aan
er voor mijn kinderen zijn...
ik kan niet eens naar ze toe lopen gaan
ik weet, het gaat voorbij
ik kom er weer doorheen
maar dit soort pijntjes
daar gaan echt dagen of weken overheen...
12-09-2004
Reacties op dit gedicht
| snottebel: | Zondag, september 19, 2004 09:21 |
| Blijven volhouden meis!!! Je zal uiteindelijk weer winnen... Geef niet op! Hij geeft je telkens weer de kracht om verder te gaan en het leven terug aan te kunnen!! Snap je ? Misschien zo effe denken ?? Probeer het in elk geval... Knuffie |
|
| Shelby: | Vrijdag, september 17, 2004 12:44 |
| Als het kon, zou ik elke dag naar je toe komen om je te maseren en te knuffelen, en dingen uit je handen te nemen, waarom woon je dan ook zo ver bij ons vandaan..??? Knuff !!! | |
| maria : | Zondag, september 12, 2004 19:18 |
| ik wil je in gedachte kracht en energie schenken al is het gebaar klein zal met warmte aan je denken je dicht uit veel pijn maar ook kracht in veelheid bewondering voor jou je bent dapper meid troostknuffie en liefs, maria |
|
| lovegirl: | Zondag, september 12, 2004 15:12 |
| ik ken je al je hele leven en weet ook dat je niet zeurt en is gewoon niet leuk om altijd maar zoveel pijn te hebben mooi verwoord, met veel liefde warmte kracht toe gewenst sterkte er mee meis veel liefs lovegirl |
|
| Black Lord: | Zondag, september 12, 2004 14:07 |
| hey anita ik wens je warmte en kracht en een bron die jou pijn verzacht laat de zon je warmte toe stralen en je pijn voor even weg halen ik zie wat licht in de pracht van je gedicht lieve groetjes wim |
|
| Irdana: | Zondag, september 12, 2004 13:45 |
| als ik jou pijn zou kunnen laten verdwijnen mocht mijn evenwichtstoornis (daar het nu al veel beter mee gaat) nog wel een tijdje bij mij aanwezig blijven want ik heb tenslotte van mijzelve (wel kleinkinderen) geen drie kleine kinderen meer dus kan ik heel goed begrijpen dat het niet mobiel zijn je brengt hartezeer. maar daar het niet in mijn vermogen ligt omdat van mij met jou te ruilen hoop ik dat het snel weer beter met je zal |
|
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Zondag, september 12, 2004 13:43 |
| je bent zeker niet stom. die ziekte is je gegeven. daar heb je niet om gevraagt... koppiej op het liefs en xxx |
|
| Godvader: | Zondag, september 12, 2004 12:25 |
| een zeer emotioneel gedicht en heel erg begrijpelijk ook, ik weet niet eens welke 'ziekte bij je is komen wonen' maar ik kan begrijpen dat het moeilijk is, en dat zeuren wat Raira onder mij zegt dat mag je dan ook wel... | |
| Raira: | Zondag, september 12, 2004 12:18 |
| laat dat woord zeuren maar achterwege, het is toch logisch dat je hardop uit hoe moeilijk het soms is ik wens je heel veel sterkte en een troostknuffel om de pijn een beetje te verzachten hoop ik liefs Raira |
|
| *stik*: | Zondag, september 12, 2004 12:04 |
| :( heel veel sterkte, u bent geen zeur hoor! mooi gedichtje! |
|
| nienk: | Zondag, september 12, 2004 11:57 |
| sterkte ermee, ik geloof zeker dat het moeilijk zal zijn mooi gedicht liefs nienke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: keiko | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 12 september 2004 | ||
| Thema's: | ||