Jij
Wazig kijk ik door het raam
en zie je in verbeelding gaan
de laatste keer dat ik je zag
was die keer met die gemene lach
Ik had je de brief gegeven
die ik voor je had geschreven
Je keek met zo'n gemene lach
Die ik toen voor het eerst zag
Die avond was voor mij
de meeste pret voorbij
De hand die je me na de solo gaf
voelde ik als veraf
Maar nu ben ik bezig je te vergeten
want het gevoel heeft veel te diep gezeten
Ik probeer je naam nu los te laten
en nooit meer over je te praten
en zie je in verbeelding gaan
de laatste keer dat ik je zag
was die keer met die gemene lach
Ik had je de brief gegeven
die ik voor je had geschreven
Je keek met zo'n gemene lach
Die ik toen voor het eerst zag
Die avond was voor mij
de meeste pret voorbij
De hand die je me na de solo gaf
voelde ik als veraf
Maar nu ben ik bezig je te vergeten
want het gevoel heeft veel te diep gezeten
Ik probeer je naam nu los te laten
en nooit meer over je te praten
Reacties op dit gedicht
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Zondag, september 12, 2004 13:51 |
| tsja... of het slim is om er nooit meer over te praten weet ik niet, maar de verdere instellingen die je heb vind ik wel heel goed!! liefs en xxx |
|
| Raira: | Zondag, september 12, 2004 12:23 |
| mooi maar ook een beetje verdrietig gedicht maar heel erg goed verwoord liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Martineke | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 12 september 2004 | ||
| Thema's: | ||