traan
Buiten huilt de wind
binnen rolt een traan
de verdwaalde druppel
glinstert in het licht van de maan
als hij haar lip vindt
is het even stil
het meisje kijkt naar buiten
de sterren stellen haar gerust
en terwijl haar ogen zich sluiten
voelt ze hoe hij haar kust
de ogen willen nog niet open
genietend van dit moment
hier had ze niet op durven hopen
dit alles zo bekend
weer een moment van stilte
langzaam opent ze haar ogen
maar ze is helemaal alleen
haar zintuigen hebben haar voorgelogen
en dat doet pijn
eenzaam staart ze weer naar buiten
dit keer zonder haar ogen te sluiten
een nieuwe traan verschijnt
wat voelt het meisje zich ineens klein
en eenzaam
binnen rolt een traan
de verdwaalde druppel
glinstert in het licht van de maan
als hij haar lip vindt
is het even stil
het meisje kijkt naar buiten
de sterren stellen haar gerust
en terwijl haar ogen zich sluiten
voelt ze hoe hij haar kust
de ogen willen nog niet open
genietend van dit moment
hier had ze niet op durven hopen
dit alles zo bekend
weer een moment van stilte
langzaam opent ze haar ogen
maar ze is helemaal alleen
haar zintuigen hebben haar voorgelogen
en dat doet pijn
eenzaam staart ze weer naar buiten
dit keer zonder haar ogen te sluiten
een nieuwe traan verschijnt
wat voelt het meisje zich ineens klein
en eenzaam
Reacties op dit gedicht
| *Angel*: | Maandag, september 13, 2004 15:50 |
| Heel mooi verteld! Liefs |
|
| Raira: | Maandag, september 13, 2004 15:38 |
| prachtig verwoord de eenzaamheid die hier uitspreekt liefs Raira |
|
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Maandag, september 13, 2004 15:37 |
| koppiej op meisie.. mooi verwoord... liefs en xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: xmeisjex | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2004 | ||
| Thema's: | ||