breek me dan
Je ogen kijken op mij neer,
je oren negeren alles wat ik zeg,
Breek me dan, doe het maar,
te laat is het toch al.
Weer houden kun je me niet meer,
niet meer van mijn eeuwige val.
Mijn armen kleuren rood,
je ogen kleuren langzaam blauw,
ik voel de dood.
Langs mijn gloeiende wangen,
stromen de tranen van pijn en verdriet,
Mijn lichaam heb je verwoesten,
maar mijn ziel niet.
~soms vraag ik me wel eens af, waarom moeten mensen nu zo ver gaan?~
je oren negeren alles wat ik zeg,
Breek me dan, doe het maar,
te laat is het toch al.
Weer houden kun je me niet meer,
niet meer van mijn eeuwige val.
Mijn armen kleuren rood,
je ogen kleuren langzaam blauw,
ik voel de dood.
Langs mijn gloeiende wangen,
stromen de tranen van pijn en verdriet,
Mijn lichaam heb je verwoesten,
maar mijn ziel niet.
~soms vraag ik me wel eens af, waarom moeten mensen nu zo ver gaan?~
Reacties op dit gedicht
| niki: | Zondag, september 19, 2004 18:28 |
| heeejz meissie, niemand mag jou breken.. probeer erover te praten met iemand.. dat helpt egg.. ik vraag het me ook weleens af waarom mensen nou zo ver moeten gaan. hou van je meissie je weet waar je me kan vinde he! kuzz | |
Over dit gedicht
| Auteur: Sneaky | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2004 | ||
| Thema's: | ||