Ik had je nooit mogen ontmoeten..
je wist wat je moest zeggen
en doen
dat niet te vergeten
om mijn bestaan niet de moeite waard te doen lijken
ik gaf je mijn leven
en zelfs even mijn vertrouwen
maar nu weet ik beter dan dat
ik had het bij me moeten houden
je woorden waren hard
je weet: ik brak met elke zin
en toen je ook met daden pijn deed
mijn hart doormidden sneed
wist ik dat het lot getard had
ik zag hoe je het bloeden van mijn ziel niet vermeed
en dus zou ik middenin mijn leven
op een ander pad moeten beginnen
doch ik was te verward
vergeef me mijn liefde
de genegenheid voor jou
je was het niet waard en verdiende het niet
toch kreeg je het
en voor die fout
vraag ik je vergiffenis:
ik had je nooit mogen liefhebben
Reacties op dit gedicht
| anne(15): | Woensdag, september 15, 2004 14:23 |
| Mooi geschreven en herkenbaar.. Ik heb hetzelfde meegemaakt met mijn beste vriedin, maar je mag jezelf niets verwijten! Sterkte Liefs Anne |
|
| [&]*MaanDrop*[&]: | Dinsdag, september 14, 2004 20:42 |
| :( | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~Esmée~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2004 | ||
| Thema's: | ||