Alruin
Alruin
Hij groeide op
rond een oude boom,
daarin te spelen
leek wel een droom.
Maar volwassenheid
verjoeg het zorgenloze,
en effende een pad
zonder rode rozen.
De boom gaf een tak aan
de koord van magere Hein,
nu draagt de dood een
sjaal van wit satijn.
De plek lijkt verlaten
want de boom verdween,
en niemand heeft ooit
geweten waar of waarheen.
15/09/2004
Reacties op dit gedicht
| jackyXXX: | Maandag, september 20, 2004 09:52 |
| Alles gaat voorbij... jacky |
|
| Marije Lagendijk: | Donderdag, september 16, 2004 10:18 |
| Prachtig! Het is zo compleet dat verder commentaar niet nodig is! De woorden zeggen genoeg! Groetjes, Marije |
|
| Raira: | Woensdag, september 15, 2004 21:14 |
| weer een prachtig rakend gedicht, de natuurlijke beschrijving over leven en dood, lijkt verteld in tranend schrijven liefs raira |
|
| *** Lanaatje38***: | Woensdag, september 15, 2004 20:18 |
| *slik* wat ontzettend mooi geschreven. liefs, Lia |
|
| Miss Rolzoen: | Woensdag, september 15, 2004 20:04 |
| Een supergedicht! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roger Bamps | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2004 | ||
| Thema's: | ||