en weer alleen
de computer is mijn gezelschap
waar gaat het met mij heen
mijn leven is wat ik niet snap
waarom voel ik mij zo eenzaam
waar is mijn geluk gebleven
ik voel mij zo alleen staan
op benen die alleen maar beven
wat gaat er met mij gebeuren
waar doe ik alles voor
mijn leven blijft maar zeuren
ik kom er niet meer door
voor altijd en eeuwig alleen
mysterieus en afwezig
sleep ik me door mijn tijd heen
en blijf ik steeds maar bezig
| Yvar Stavenuiter: | Zaterdag, januari 22, 2005 12:50 |
| Los van het vorige: Helaas is er (veel) teveel eenzaamheid in de wereld, en juist diegene die er de meeste behoefte (en in veel gevallen ook het meeste recht) aan hebben, blijven vaak het langst alleen. Gemeen? Ja Ondraaglijk? Ja Oplosbaar? Nee, behalve door vrede te vinden in eenzaamheid, en te hopen dat iemand ooit inziet wat ze links laten liggen. |
|
| Yvar Stavenuiter: | Zaterdag, januari 22, 2005 12:43 |
| Hé oudst, ik weet niet hoe oud je bent, en wat voor achtergrond je hebt, ik kan je echter één ding adhv dit gedicht adviseren: Laat je testen op A(ttention)D(eficit)(H(yperactive))D(isorder). En dat is heel goed bedoeld. Neem dat aan van iemand die meer dan 10 jaar heeft gestreden om erkenning te krijgen dat hij ADD heeft. |
|
| adelief: | Woensdag, september 15, 2004 20:57 |
| je kunt het.. je bent geweldig, sprankelend en een prachtig wezen!!!!!! liefs | |
| Auteur: *~-_dani_-~* | ||
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2004 | ||
| Thema's: | ||