Daar zat ze dan, als een vrolijke ster
te dromen over een land zo ver
te fantaseren over een lang gelukkig leven
maar die fantasie duurde slechts even
Een minuutje terug, niet meer te vermijden
had ze nog niet gedacht aan het lijden
omdat een wolk haar droom had verduisterd
omdat hij niet naar haar had geluisterd
Toen zat ze daar, zo gebroken en kapot
de eerst zo vrolijke gedachtes werden rot
omdat een der vrienden had bedrogen
haar oneerlijk had behandeld en voorgelogen
"Droog je tranen lieve meid
En raak je gedachtes kwijt
er zijn zoveel anderen die gek op je zijn
en bij hun is het leven wel fijn"
Ze stond op en droogde haar wangen
wetend van het opgebrande verlangen
hij was nu geen deel meer van haar leven
want de slechte herinneringen waren eruit gedreven
En zie ze was weer een heldere ster
aan de verlichte hemel ver
haar leven behield die glans zo fijn
dan kan je alleen maar gelukkig zijn!