Baren Voor De Avondzon
De avond is gevallen
En in een stoïcijnse rust
Zie ik de meeuwen vliegen
Om de tranen van mijn kust
Mijn ogen zagen ogen zien
Zo helder als nu in mijn zicht
Golvend in de maat van tij
Spreken van gemoed
Bemind is de zee die staat
Krachtens waar het water gaat
Trots beweegt de laatste vloed
Die stukslaat op mijn branding
Bakens die zijn uitgezet
Waar schepen moeten steken
De spil in mijn gedachten
Die zilte wolken zijn
En ik de zee
Van binnen oceanen
Mijn strand, mijn arm
Mijn duin, mijn voet
© G.J. Sterenborg (15-09-2004)
Reacties op dit gedicht
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Donderdag, september 16, 2004 10:30 |
| super verwoord... echt prachtig... liefs |
|
| sunset: | Donderdag, september 16, 2004 08:45 |
| Wat een 'gedachten' achter deze 'woordenvloed'. Liefs / sunset |
|
| Godvader: | Donderdag, september 16, 2004 01:09 |
| oh prachtig prachtig...de vergelijkingen die jij gebruikt...bijna onevenaard, met een flitsend einde niet te vergeten...en dat zal ik ook niet liefs... |
|
| Raira: | Donderdag, september 16, 2004 00:14 |
| ik vind het fantastisch verwoord liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gevoelig | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2004 | ||
| Thema's: | ||